W bajkach naszych babci jawi się ta flora jako lekarstwo. Jaka jest wobec tego prawda o aloesie? Aloes (Aloe) jest gruboszowatą byliną z familie liliowatych. Bryluje w tej grupie ok. 275 gatunków aloesów otaczających krzaki, drzewa i rośliny zielne.
Jako przeciętny sukulent, aloes dobrze dostosował się do trudnych warunków flor z ograniczoną ilością wody. Może wskutek tego – jako flora nieurodzajna – przetrzymać długie okresy suszy i gorąców dzięki zawartym w listowiach rośliny zbiornikom zapełniającym się wodą poprzez okres 3-5
Wśród mnóstwa gatunków aloesów przebadano dość dokumentnie 29 zauważając ich właściwości lekarskie. Mają je m.in..: aloes drzewiasty (Aloe arborescens) narastający przede wszystkim w Afryce Południowej i Orientalnej, na Półwyspie Arabskim, na Madagaskarze i Sokotrze, aloes afrykański (Aloe africana), aloes uzbrojony (Aloe ferox), Aloe perryi, Aloe chinensis, Aloe https://forever-polska.pl/10-miazsz-sok-aloesowy-do-picia-forever-aloe-vera-gel.html spicata, Aloe saponaria.
Najszerzej stosowanym w lecznictwie i fabrykacji załączników jest aczkolwiek Aloe vera (Aloe barbadensis). Czci się go zwłaszcza w południowych stanach Ameryki Borealnej (rejony Teksasu nad Rio Grande), w Meksyku, na Antylach, w Australii, chociaż jest też spotykany w innych częściach świata (Indie, Cejlon, Filipiny, Tajwan).
Półproduktem kupowanym z aloesu jest w zasadzie miąższ, zawarty w szarozielonych, grubych, mięsistych, mieczowatych liściach. Miąższ jest galaretowaty, jasnozielony. Z aloesu pozyskuje się zarówno papkę aloesową, w zestaw której wkracza oprócz miąższu i soku również karnacja wierzchnia listowi. Oba materiały – miąższ z sokiem (alona) i papka aloesowa mają inne właściwości. Z tego względu tak kluczowe jest to odróżnienie.
Miąższ pozyskuje się przez pedantyczne nabranie listowi ze skóry. Po kilkakrotnym przepłukiwaniu masy i wyciągnięciu sięga się dziewiczy żel aloesowy wyzbyty gorzkiego i silnie przeczyszczającego soku nazywanego alona, w skład którego wchodzą związki: aloina (żółta ociekaj obecna w kanalikach liści), która jest C-Glukozydem aloeemodynoantronu a także barbaloina, i które zawiera papka aloesowa ( w przeciwieństwie do bezgrzesznego miąższu).
Aloes jako roślina lekarska znany był od starożytności. W wielu okręgach globu flora ta pozyskała miano „zielonego lekarza”. Stosowano go do leczenia ran, balsamowania zwłok, wyrobu farb czy też jako ostrego środka przeczyszczającego. Sokiem z aloesu usługiwali się zarazem Grecy jak i Arabowie tudzież Hebrajczycy. Jego nazwa arabska znaczy ot tak „kwaśną, lśniącą substancję”. W Afryce motłochy koczownicze notabene dziś określają aloes „lilią pustyni”. Według leciwych Egipcjan „krew” aloesu dołączała zjawiskowości, zdrowia i zapewniała nieśmiertelność. Wobec tego określali ją „rośliną nieśmiertelności” i umieszczali w grobowcach zmarłych faraonów. Krzysztof Kolumb pryskał zawsze aloes na własne nadmorskie wyprawy i wciąż mu nazwę „lekarz w doniczce”, a Mahatma Ghandi użytkował go w okresach postów zarówno jako posiłek oraz środek do filtrowania tworu. Dzisiaj aloes jest poważany za„królową flor leczniczych”.
Uczenia się akademickie prowadzone w poprzednich dziesięcioleciach nadały lekarskie własności aloesu. Zawdzięcza je spożywa zestawowi – wyjątkowo zamożnemu w różnorodne mazie.
Co wobec tego obejmuje aloes?
Przeważnie liście aloesu zawierają miąższ składający się w 96% z wody. Pozostałe 4% – to substancje o stwierdzonej działalności biologicznej, a nagrodzono ich z okładem 270. Jest Aloe vera barbadensis niebywale zamożnym źródłem białek znajdujących się w postaci aminokwasów (czyli w postaci najłatwiejszej, najłatwiej przyswajalnej). Występuje w nim dziewięć z dziesięciu niezbędnych człowiekowi aminokwasów egzogennych (oprócz tryptofanu). Są to przede wszystkim: histydyna, leucyna, lizyna, fenyloalanina, arginina, metionina, treonina, tryptofaniwalina. Takie bogactwo idealnych mieszanek odżywczych jest niesłychanie wiotkie pośród roślin.
Miąższ obejmuje spore ilości witamin począwszy od ß-karotenu, witamin: C, B1, B2, B3, po mniejsze ilości entych (w tym B12). Znajduje się w nim zarówno ciąg biopierwiastków: potas, wapń, magnez, sód, fosfor, cynk, siarka, żelazo a także śladowe ilości krzemu, kobaltu, manganu, miedzi, niklu, boru, glinu, litu, chromu, molibdenu, boru, cyny. Sok z aloesu obejmuje także sojusze glikozydowe – aloinę, aloinozydy A i B, aloemadynę, kalafonie, śluzy, biostymulatory (biostymina).
Niesłychanie kosztownym modułem aloesu są fermenty (np.. bradykinaza), mono, bi- jak i polisacharydy ewentualnie ich pochodne (np.. glukoproteiny), posiadające zdolność sprzęgania się z białkami otoczek komórkowych i osocza. Najważniejszymi tymczasem modułami są molekuły cukrowe o długich łańcuchach – mukopolisacharydy, m.in.. acemannan (doskonały immunostymulator wzniecający makrofagi).
Taki skład aloesu dogadza niepomiernie wieloaspektowemu funkcjonowaniu na ludzki organizm, zwłaszcza, iż mamy to do czynienia z wynikiem synergetycznym (współdziałaniem wielu fragmentów potęgujących wynik terapeutyczny).
Jakie są istotne tereny działania aloesu?
Odtwarza równowagę kwasowo-zasadową w tworze zaburzoną błędnym karmieniem się.
Natęża wysoce siła systemu immunologicznego. Składniki Aloe vera, zwłaszcza acemannan i glukomannan (pobudzają aktywność makrofagów destrukcyjnych bakterie i wirusy makrofagi średnio na jeża starzenia się tworu stają się mniej aktywne; aktywacja ich odbywa się m.in.. poprzez glukomannan, który przyłącza się do makrofagów w ekstra otoczeniach na ich nawierzchniach wzmacniają ilość leukocytów we krwi, przeciwdziałają autoimmunologicznym reakcjom organizmu, pobudzają wzrost wytwórczości mieszanek aktywizujących kontrakcje odpornościowe – interferony i interleukiny, dogadzają wytwórczości dysmutazy nadtlenkowej i glutationu, rozbudzają limfocyty T (m.in.. przez tzw. aloektyny).
Dezynfekuje i odtruwa organizm z toksyn endo- i egzogennych,
Tłumi zaburzeniom przemiany koncepcji.
Rewitalizuje czystą roślinę bakteryjną w ustroju pożywnym i działa aseptycznie na „złe” bakterie.
Uprzystępnia przebiegi defekacyjne (wypróżnianie się) poprzez nawodnienie mas kałowych.
Stymuluje układ nerwowy.
Odtruwa i cuci wątrobę i blokuje przebiegi degeneracyjne tego doniosłego narządu.
Przeciwdziała wprowadzaniu się się głazów nerkowych.
Przeciwdziała zapaleniom nietrudno przenikając do bezdennych powłok karnacje i membran śluzowych.
Przyśpiesza gojenie się ran – żel aloesowy aktywizuje fibroblasty odpowiedzialne za gojenie się cery i membran śluzowych (fibroblasty są to nadzwyczajne cele tkanki całkowitej przetwarzające mazie, które budują „rusztowanie” tkanek); zaktywizowane fibroblasty rozmnażają się błyskawiczniej i delegują znaki powodujące wzrost naczyń krwionośnych) podzespoły żelu – auksyna i gibeleryna – dodatkowo ożywiają przyśpieszenie zabliźniania się rany.
Modyfikuje krążenie krwi.
Rozwija przyswajalność witamin i innych substancji (w porównaniu z wodą) w kablu pokarmowym
Działa bakterio-, wiruso- i grzybobójczo.
Regeneruje i energetyzuje organizm.
Z dużej ilości produktów aloesowych dostępnych na rynku najczęściej możesz spotkać:
produkty do stosowania peryferyjnego w postaci maści, żeli, balsamów itp.,
towary do stosowania wewnętrznego:
Przy wyborze materiałów z aloesem trzeba skupiać uwagę, czy jest on sygnowany prze Internacjonalną Wskazówkę Teoretyczną ds. Aloesu – Iasc, która stoi na straży jakości i zawartości komponentów zawartych w preparatach aloesowych. Jest to w głównej mierze zasadnicze, gdyż na rynkach kompletnego świata jest mnóstwo produktów zawierających aloes. Światową wartość ich dystrybucji określa się na ok. 110 miliardów dolców (rocznie) z tendencją narastającą. Z tej kwoty tylko 6 miliardów zielonych przypada na produkty zatwierdzone do obrotu poprzez Iasc.
Znana jest cenzurka jednego z agentów Iasc, który powiedział: „Gdyby wszelkie produkty określone poprzez producentów określeniem aloesowych zawierały promowane minimum 15%, okazałoby się, że na pełnym świecie nie ma aż tyle aloesu”.
Wniosek jest prosty: spora część osiągalnych preparatów jest zbytnio rozwodniona, nadmiernie przetworzona i zanadto skromna w zwykły miąższ aloesowy, aby funkcjonować wydajnie.
Dlatego przy zakupie suplementów aloesowych wskazane jest, abyś uwzględniał następujące wskazówki:
towar winien posiadać afirmację (znak jakości) Iasc,
terminologia wykorzystywana w opisach produktów
„100% aloe vera” opcjonalnie oznacza stan faktyczny, bo jeżeli na liście podzespołów na pierwszym otoczeniu zastępuje się wodę, to produkt taki zawiera 50-80% wody (w dodatku jaką wodę?),
„liofilizacja”, „koncentrat” – oznacza, iż produkt obejmuje 50-99% wody,
gust – dziewiczy żel i sok mają lekko brutalny smak przyziemny dla aloe vera, co przyznaje rację słuszność i schludność towaru.
Warto wiedzieć na domiar tego, że woda uzupełniana do materiałów jest banalną wodą wodociągową o niekompletnej strukturze, w przeciwieństwie do strukuryzowanej wody zawartej w prawdziwym soku czy miąższu aloesowym.
Skupić uwagę wypada na to, że nie wszystkie załączniki obejmujące aloes można polecać przy niektórych schorzeniach, mimo niezmiernie interdyscyplinarnego medycznego działania aloesu (chodzi między innymi. o to, czy niektóre roztwory aloesu z innymi składnikami można użytkować w dolegliwościach wątroby, woreczka żółciowego, zapaleniu pęcherza, w ciąży i wylewach wewnętrznych).
